مدل‌سازی تأثیر آینده‌نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک؛ نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف‌پذیری استراتژیک

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.

2 استادیار گروه مدیریت صنعتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 دانشیار گروه مدیریت صنعتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.

10.22034/qjimdo.2022.303710.1447

چکیده

زمینه و هدف: یکی از شیوه‌های کسب مزیت رقابتی، گرایش به نوآوری‌ استراتژیک است؛ چراکه محصولات نوآورانه، فرصت‌های ارزشمندی برای رشد و بقا بلندمدت شرکت‌ها فراهم می‌آورد. تحقیقات نشان داده است که یادگیری و انعطاف‌پذیری استراتژیک توأم با دیدگاه آینده‌نگر می‌تواند نوآوری استراتژیک را بهبود دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارائه و آزمون مدل ساختاری بررسی تأثیر آینده‌نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک با ملاحظه نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف‌پذیری استراتژیک در صنعت هوایی است.
روش‌شناسی: این پژوهش به لحاظ نوع استفاده، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها، توصیفی-همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری و از نظر افق زمانی، یک پژوهش مقطعی است. جامعه آماری شامل 430 نفر از مدیران شرکت‌های فعال منتخب در صنعت هوایی بودند و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 229 نفر به‌عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. داده‌ها توسط پرسشنامه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار لیزرل تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که آینده‌نگاری باز همکارانه به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم، به‌واسطه انعطاف‌پذیری استراتژیک و یادگیری استراتژیک بر نوآوری استراتژیک تأثیر مثبت و معناداری دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به فناورپایه بودن و ماهیت همکاری محوریِ شرکت‌ها در صنعت هوایی، ارتقاء نوآوری استراتژیک در گرو یادگیری استراتژیک و انعطاف‌پذیری استراتژیک است که به‌واسطه قابلیت‌های آینده‌نگاری باز همکارانه به دست می‌آید.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 18 شهریور 1400
  • تاریخ بازنگری: 15 آذر 1400
  • تاریخ پذیرش: 27 بهمن 1400
  • تاریخ اولین انتشار: 27 بهمن 1400

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار